Αφιερωμένο σε όλους όσοι είναι γεννημένοι μεταξύ 1950-1980..


Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας.

Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.

Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή...

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί… Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά... Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.

Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση...

Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μας βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους».

Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα... Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.

Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους... Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε... Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα... Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στον σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τί φρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά.

Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας......

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...

17 σχόλια:

  1. Απίστευτο... Σαν να βλέπω τον εαυτο μου με τους φίλους μου στην γειτονιά στο πατρικό μου σπίτι...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γεννηθηκα το 1961,στην Κοκκινια,γιαυτο παμε μια βολτα στα παλια,στην Νικαια,στην Κοκκινια να πιω κρασι και να μεθυσω,στον Πειραια να ξενυχτησω,μεγαλωσα νοσταλγησα αυτα που πισω αφησα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. καταπληκτικο!!!!! γυριζω πολλα χρονια πισω και μονο που τα διαβαζω.....τι ομορφα χρονια πραγματικα!!!! μακαρι να ζουσαν και τα παιδια μας ετσι....να καταλαβουν πραγματικα τι σημαινει φιλια, παιχνιδι,ανεμελια......σας ευχαριστουμε πολυ που μας προσφερετε ολες αυτες τις εικονες και πληροφοριες....ευχαριστω πραγματικα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. μπαίνω συχνα εδώ και διαβάζω διάφορα εβδιαφέροντα. το συγκαικριμένο το διαβάζω κάθε φορά σαν ναναι η πρώτη, έτσι πάω με τη φαντασία μου πίσω στη ν.ιωνία βόλου όπου μεγάλωσα μέχρι τα 14, να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΕΧΩΩΩΩ ΜΙΝΗ ΟΧΙ ΑΦΟΝΟΣ ΠΑΓΟΤΟ ΤΟ ΜΠΡΑΒΟ ΕΙΝΕ ΛΙΓΟ ΑΥΤΑ ΝΑ ΤΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝΕ Η ΕΙΚΟΣΑΡΙΔΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΟΣΟΥΝΕ ΤΙ 8Α ΠΙ ΖΩΗ ΠΙΣΤΕΥΟ ΕΙΝΕ ΕΥΚΕΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΟΣΟΥΝΕ ΕΣΘΙΜΑΤΑ Κ ΝΑ ΠΑΠΣΟΥΝΕ ΝΑΚΑΝΟΥΝΕ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕ ΜΙΝΙΜΑΤΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Συγχαρητήρια για τη πολύ δουλειά και τη συλλογή του υλικού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. πάλι εδώ. αυτή τη φορά όχι ως ΑΝΩΝΥΜΟΣ. γεννήθηκα στη ν.ιωνία βόλου το 1956 και στα 14 μετακομίσαμε στη θεσσαλονίκη. η διαφορά ήταν τεράστια. ποιά γειτονιά στην αγ. σοφίας? παρόλαυτά δεν άλλαξαν πολλά. πάλι καθόμασταν όλοι μαζί στο τραπέζι, πάλι περιμέναμε πρίν βουτήξουμε στη θάλασσα, πάλι κρυφογελούσαμε με ταγόρια, σκύβαμε το κεφαλι όταν μας μάλωναν και κοκκινίζαμε......και...και...διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας αυτή τη στήλη θλίβομαι περισσότερο για την αλλαγή που έχει φέρει η εποχή μας σε όλους τους τομείς. πράγματι είμαστε πολύ τυχεροί γιατί προλάβαμε να ζήσουμε σαν παιδιά. μπράβο και πάλι μπράβο για όλο αυτό που κάνετε. μακάρι να βρίσκετε θέματα να το εμπλουτίζετε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Όσες φορές και να το διαβάσω δεν το χορταίνω. Ανέμελες και ευχάριστες εποχές που δυστυχώς δεν θα μπορέσουν να τις ζήσουν τα δικά μας παιδιά. Είμασταν πράγματι πολυυυυυυυυ τυχεροί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σαν να εβλεπα τα παιδικα μ χρονια να τα ξετυλιγουν....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΖΗΣΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΧΡΟΝΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Γεννήθηκα το 1950..
    Ακριβώς τα παιδικά μου χρόνια......
    Πραγματικά είμαστε πολύ τυχεροί !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξενιαστα χρονια. Στους δρομουσ στο χωριο. Κρυφτο, κυνηγητο αυτοσχεδια παιχνιδια. Το βραδακι εβγαιναν οι μαναδες και φωναζαν να μαζευτουμε σπιτι.Ουτε κλειδωμενα σπιτια ουτε φοβοι για απαγωγη.Δεκαετια του 60.Πουνε τα χρονια ωραια χρονια........

      Διαγραφή
  12. Γεννηθηκα το 1968...οποτ ως παιδι εζησα την εποχη τουυ"μετρου"τα 70ς, και την εφηβεια μου στο πρωτο μιισο των 80ς.Τηλεραση ναι, ετω και ασπρομαυρη, με ημίωρα όμως δελτια ειδήσεων χωρις πανελ και τσακωμους,αξιολογα ντοκυμαντερ, εκπομπες με θεματα ανθρωπιστικα, σιριαλ που αφησαν ιστορια.Βολτα με τα ποδήλατα, παιχνιδι στο σοκκακι,κρυφτο, σχοινακι, κυνηγητο, μηλακια, παιχνιδοραγουδα,στρωμενη κουελου και απλωμένες πανω κουκλες και ψευτικα κουζινικα,παγωτο χωνακι, πασατεμπος, τζουκ μποξ,απλο ραδιοκασσετοφωνο, ερασσιτεχνκοι σταθμοι, παρτυ γενεθλιων με λιγα σνακς και αναψυκτικα, διχως κλοουν και κετεριγκ,η μερεντα ακριβουτσικη κι ονειρεμενη λιχουδιά, που σπανια εμπαινε στα μεσα νοικοκυρια, οι μπανανες ειδος πολυτελειας και δυσεύρετες..Οποτε, ουτε κατοχικη στερηση, αλλα ουτε και η αφθονια που κυριαρχησε απ το τελευταιο μισο των 80ς κι επειτα..Σημερα, δυστυχως, με την κριση, οι γενιες 20αρηων στα τελη των 90ς και στην εποχη του μιλλενιουμ, αρχιζουν και μετρουν πληγες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Γεννηθηκα το 1957, και σίγουρα επαιξα σαν παιδί.. με μια συγκρατημένη ελευθερία για τα κορίτσια.. ομως αυτό το 'ξεκλείδωτες/ανοιχτές πόρτες των σπιτιών 'θα σας το αφηγηθώ.... για να καταλάβουν και οι νεότεροι πόσο πραγματικό ήταν..... Είναι λοιπόν μεσημέρι καθημερινής, εχει περάσει ο φούρναρης με το αυτοκίνητο να φέρει το ψωμι (ήταν μακριά απο τα σπίτια και ετσι εξυπηρετούσε τον κοσμάκη) και αν είχαν δοθεί και φαγητά για ψήσιμο. Ειχαν μαζευτεί λοιπόν οι φίλες της μητέρας μου στο σπίτι μας για το καθιερωμένο κους κους τους. Μια εξ αυτών είχε πάρει γεμιστά από τον φουρναρη και τα είχε αφήσει στο κουζινάκι της με την πόρτα μισάνοιχτη... Κάποια στιγμή σηκώθηκαν όλες να πάνε σπίτια τους (απήχαν και λίγα μέτρα... δεν ήταν κολλητά... οπότε ακούγεται η στριγγλιά της κυρίας που είχε πάρει τα γεμιστά....... καθώς είχε μπεί ενας ελεύθερος γάιδαρος στο κουζινάκι και ειχε κάνει νάααα τα γεμιστα..... ΝΑΙ ΝΑΙ ΕΤΣΙ ΗΤΑΝ ΤΟΤΕ!!!! ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΑ ΓΙΑ ΠΕΡΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΥΤΟ .............Μπράβο για το μπλόγκ.... ποσο πίσω με πήγε !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΧΑΙΡΕΤΕ ΧΑΙΡΕΤΕ ΟΛΟΙ ΙΟΥΛΙΟΣ 1957
    ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΚΤΙΜΗΣΑΜΕ ΟΠΩΣ ΤΗΣ ΕΠΡΕΠΕ ΓΙ΄ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΕΥΚΟΛΑ ΤΗΝ ΠΡΟ-ΔΩΣΑΜΕ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΤΕΜΕ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΓΙΝΑΜΕ clown ΟΜΩΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ ΟΠΩΣ ΣΥΝΗΘΙΖΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΣ ΛΕΜΕ ΜΙΑ ΕΥΧΗ - ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΄ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ' ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΤΙ ΘΑ ΑΡΧΙΣΗ ΝΑ ΑΛΛΑΖΗ ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΟΛΟΙ ΑΣ ΤΟ ΔΟΚΙΜΑΣΟΥΜΕ Ο ΘΕΟΣ ΕΧΕΙ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ΝΑΙ ΕΊΜΑΣΤΕ η τελευταία γενιά της ανέμελη απασχόλησης, η γενιά των πάσης φύσεως παιδικών παιχνιδιών ευφευρεσεων , η γενια της φυσης , των περιβολιων, των στερνων,με τα πηγαδησια νερα τους ,τα σκαρφαλωματα στα δενδρα για τα μουρα, τα συκα, τα ροδια τα μουσμουλα, τα τζιτζιφα,τα κορομηλα,τα ξυπολιτα καλοκαιρια, ταμπανια στο φαληρο, με τους λιανοπωλητες του καλαμποκιου, το μαλι της γριας , την μυρωδια της ασυτελινης, ήταν το (φωτιστικοτης εποχης),τα πανηγύρια, με τις αεροπεταχτες τις κούνιες, τις βάρκες.
    Ναι!!!! ζήσαμε την ελλαδα του τότε που δεν υπάρχει σήμερα.
    ΚΑΛΗΜΈΡΑ σε όλους και όλες σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή