ο πρώτο δελτίο του ΠΡΟ-ΠΟ που κυκλοφόρησε την 1η Μαρτίου του 1959 ήταν η αποθέωση του μάρκετινγκ, αφού όσοι προέβλεπαν σωστά τα αποτελέσματα, εκτός από χρήματα θα κέρδιζαν και το βάρος τους σε ρύζι Μπάρμπα Μπεν!...
Η θρυλική ροκ ντισκοτέκ OMBRE της πύρινης δεκαετίας του ’80
Λεωφόρος Κηφισίας 302, στα Σίδερα Χαλανδρίου.
Εκεί ήταν το ιστορικό στέκι των φρικιών της εποχής. OMBRE σημαίνει σκιές. Κατέβαινες ράμπα και έμπαινες στο μαγαζί, έχοντας όμως την εντύπωση πως είχες ανέβει σκάλα και ήσουν στον Ουρανό. Ναι, εκείνη η ράμπα ήταν μία Stairway to Heaven. Έχω ένα παράξενο αίσθημα όταν θυμάμαι την OMBRE.
Στο νου μου έρχεται ξανά μια κοπέλα, που ήταν σίγουρη πως μπορούσε να κατακτήσει όλο τον κόσμο με τον χορό της. Χόρευε μπροστά στον μεγάλο καθρέπτη, απρόσιτη και απόλυτα αινιγματική. Είχε δύο μηνύματα ο χορός της: Το ένα κόκκινο, έφερνε την ζωή και το άλλο μαύρο, έφερνε φόβο. Αυτά ήταν και τα χρώματα που ήταν βαμμένη η OMBRE.
Η ντίσκο έκλεισε κακήν κακώς. Τον Ιούνιο του 1990, όταν ο Χουλ μαχαίρωσε τον Σωτηράκη πάνω σε νταραβέρι. Ναι, κάποια από αυτά τα παιδιά είχαν στις τσέπες τους χάπια και μπουκαλάκια με σιρόπια. Παιδιά οργισμένα, που δεν ήθελαν να συμμορφωθούν με την σοβαρή κοινωνία. Αλλά, πριν ρωτήσουμε γιατί δεν συμμορφώνονταν τα παιδιά, ας σκεφτούμε τι έκανε η κοινωνία για να τα προσελκύσει.
Όμως, πέρα από αυτά τα λίγα και σκοτεινά περιστατικά, η ντισκοτέκ για πολλά χρόνια ήταν η φτωχομάνα του Ροκ και πρόσωπα σημαντικά, που είχαν την πραγματική λάμψη του Ροκ, πέρασαν από εκεί.
Η ζωγράφος Μάρα Χατζησταύρου, που νέα πέρασε από την ντίσκο-Σκιά, φιλοτέχνησε τα πορτραίτα τριών εμβληματικών θαμώνων της OMBRE, του Τάσου, Όζυ και Λίζας
Η ΛΙΖΑ της Ombre
Ο ΟΖΥ της Ombre
Ο ΤΑΣΟΣ της Ombre
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)